Logistika neizbežna karika u poslovanju

U literaturi se sreću različita tumačenja pojma “logistika”. Prema P.M. van Buijtenenu, reč “logistika” je francuskog porekla (loger – nastaniti) a u vojnoj terminologiji se od Napoleonovog vremena koristi za opis objedinjenih aktivnosti prevoza, snabdevanja i smeštaja vojnih jedinica. H. Ihde analizirajući genezu pojma “logistika” ide dalje u prošlost, vezujući ga za grčki koren (logos – računanje, razumno procenjivanje) i u prilog tome navodi vizantijskog cara Leontosa, po kome je “zadatak logistike naoružati vojsku srazmerno potrebi za sredstvima zaštite i oružjem, pravovremeno se brinuti za njene potrebe na terenu i pripremiti svaku njenu akciju u ratnom pokretu”.
Današnje shvatanje logistike opisuje je kao “sistem aktivnosti koje omogućavaju oblikovanje, projektovanje, usmeravanje, vođenje i regulisanje protoka roba (materijala, proizvoda), energije i informacija unutar sistema i između sistema”.

Tokom šezdesetih godina 20. veka, logistika kao koncept integracije procesa distribucije robe dobija svoje mesto u teoriji i praksi upravljanja preduzećima – u brojnim naučnim radovima se uočavaju tri pristupa: koncept fizičke distribucije (Physical Distribution Management), koncept rukovanja materijalima (Materials Management) i poslovna logistika (Business Logistics).
U poslednjih nekoliko decenija dominira koncept poslovne logistike koji označava “način upravljanja svim aktivnostima koje se odnose na premeštanje i skladištenje sirovina, poluproizvoda, ostalog materijala i gotovih proizvoda između proizvodnih pogona, od nabavke sirovina do prerade, odnosno od proizvođača do potrošača”. Koncept poslovne logistike omogućava potpunu integraciju sistema distribucije, obuhvatajući međusobno povezane aktivnosti i elemente:

lokacije proizvodnih pogona i skladišta; nabavku (snabdevanje); pakovanje; kontrolu proizvodnje; rukovanje materijalima; skladištenje i kontrolu zaliha; transport; obradu porudžbina kupaca; kanale distribucije; informacioni sistem.

U tradicionalnoj organizaciji preduzeća, nadležnosti pojedinih funkcija su strogo razdvojene. Preduzeće teži da se prilagodi novim zahtevima okruženja, stari zahtevi se menjaju. Uvode se nove procedure i funkcije. Retko kada se promene planiraju - imajući u vidu čitav poslovni sistem; umesto toga nastaje proces “evolucije” koji izaziva “krpljenje” (manje dorade) radnih procedura koje su ograničene na pojedine funkcije i odeljke u preduzeću. Neminovan rezultat takvog pristupa su praznine i preklapanja odgovornosti među pojedinim funkcijama ili u relaciji sa kupcima/dobavljačima. Ciljevi pojedinih poslovnih funkcija dolaze u konflikt (funkcija nabavke je zainteresovana za obezbeđenje većih količina materijala jer ostvaruje količinske rabate, funkcija proizvodnje teži ka maksimalno mogućem iskorišćenju kapaciteta, dok je interes funkcije prodaje da na tržište distribuira što više robe). Posledice konflikata ciljeva se manifestuju kroz visoke zalihe.

Važni trendovi u logistici u poslednje dve decenije su:

- dobavljački servis i problematika troškova (razlog je u širenju i deregulaciji međunarodnog tržišta);
- fleksibilnost i brzo reagovanje na želje kupaca (smanjenje broja posrednika u distribuciji i tešnje povezivanje sa tržištem);
- dalji pad dubine proizvodnje (porast fleksibilnosti proizvodnje kroz povezivanje proizvoda sa Just-in-Time filozofijom);
- novi upravljački koncepti za fleksibilno upravljanje proizvodnjom;
- primena koncepta “Logistic controlling-a” (javlja se početkom 90-tih godina 20. veka u Nemačkoj, a promoviše integralnu podršku planiranju, upravljanju i kontroli upravljačkih procesa permanentnim praćenjem logističkih performansi na osnovu kojih se utvrđuju logistička produktivnost i troškovi);
- uključivanje personalnog upravljanja i planiranja kadrova u planiranje i sprovođenje proizvodnog programa;
- brža razmena podataka između preduzeća i čvršće vezivanje sa dobavljačima (posebno primena Interneta i EDIFACT standarda dobija rastući značaj).

Logistka i logistički menadžment analizira sve aktivnosti u preduzeću kroz prizmu procesnih radnji, prateći tokove repromaterijala na ulazu u preduzeće (ulazna logistika), tokove repromaterijala i poluproizvoda kroz preduzeće (interna logistika) i tokove finalnih proizvoda i roba (izlazna logistika).

Povećavanje tržišne fleksibilnosti zauzima sve višu poziciju na listi prioriteta pri postavljanju strateških ciljeva preduzeća. Sve veća pažnja koja se posvećuje željama kupaca i kvalitetu, kao osnovnom faktoru tržišnog uspeha, dovodi do orijentacije proizvodnje na funkcionisanje u skladu sa tržišnom tražnjom. Sluh za želje kupaca neminovno dovodi do povećanja broja različitih varijanti istih proizvoda kao i širenja asortimana uvođenjem novih proizvoda, odakle sledi zahtev za povećanjem fleksibilnosti proizvodnje i ukupnog poslovanja. Između organizacionog, strateškog i tehnološkog aspekta problema postoji veza koja se pri realizaciji takve koncepcije mora uzeti u obzir. Metodičnom izgradnjom dispozitivnih i operativnih procesnih logističkih lanaca ova veza se može determinisati i postići željeni prohodni tok realizacije porudžbina.

U okviru logističkih lanaca sa izraženim osnovnim poslovnim funkcijama “poručiti – proizvesti – prodati” - izvršavaju se logistički zadaci na dispozitivnom nivou (npr. povećati sigurnost podmirenja potreba, dostići egzaktno “Make-or-Buy” odlučivanje, odrediti tačne trenutke utvrđivanja i zadovoljavanja potreba, obezbediti sigurnost snabdevanja blagovremenim isporukama uz minimalne troškove nabavke, kao i simultano planiranje kapaciteta i termina, kako bi se omogućila brza isporuka sa fakturisanjem). Da bi se proizvodnja odvijala u skladu sa tržišnim zahtevima, mora se ostvariti čvrsta sprega između svih segmenata poslovnog sistema, a pre svega stvaranjem logističkih lanaca na relaciji prodaja (marketing) – nabavka – proizvodnja, u cilju eliminacije faktora koji stvaraju zalihe i produžavaju vreme izrade proizvoda. Za to se zahteva interna ili međupogonska raspodela zadataka i detaljno oblikovanje novih, logistički zasnovanih materijalnih i informacionih tokova.

Brzim informisanjem o potrebama krajnjih kupaca, javlja se “usisno” dejstvo koje ubrzava materijalne tokove. “Proizvodnja na zahtev” koja važi za sve učesnike logističkog lanca, omogućava i smanjenje zaliha u pripremi, zahvaljujući segmentiranju proizvodnje, konceptu pripreme i skupljanju iskustava. Logističko segmentiranje proizvodnje pretpostavlja izmene organizacije radi približenja zahtevima tržišta, i to:

- orijentaciju na tržišne ciljeve;

- proizvodnu orijentaciju;
- postojanje više stepena jednog logističkog lanca u jednoj organizacionoj jedinici;
- prenos pratećih funkcija u organizacioni segment i njegovu odgovornost za troškove.

Primena logistike znači orijentaciju kompletne delatnosti preduzeća prema zahtevima tržišta. Najviši marketinški cilj predstavlja zadovoljavanje zahteva kupaca u pogledu kvaliteta proizvoda, rokova isporuke i dobrog informisanja. Porudžbina kupca u ovom sistemu znači proizvodnju za poznatog kupca – lansiranje radnog naloga koji kroz proizvodnju objedinjava sve njene faze do završetka izrade finalnog proizvoda. Logističkim upravljanjem postiže se cilj tržišne konkurentnosti - korišćenjem tri sredstva za upravljanje:

- integracija i optimizacija (redukcija ili eliminacija nepotrebnih funkcija i sistema kao što su inspekcije, dorade i zalihe);

- kontinualno unapređivanje (razvoj internih sistema koji podstiču stalno unapređivanje procesa i procedura);

- uvažavanje potreba kupca (izlaženje u susret kupčevim željama i smanjivanje njegovih troškova naručivanja i upotrebe proizvoda).

Od logističkog upravljanja očekuje se zadovoljenje sledećih pet zahteva:

- pravi proizvod,
- na pravom mestu,
- u pravo vreme,
- u pravoj formi,
- po pravim troškovima.

Kontrola troškova je veoma važan segment poslovnog upravljanja, pa zato treba voditi računa i o logističkim troškovima. U zadnje dve decenije mnoga preduzeća ulažu velike napore da ih redukuju, povećavajući efikasnost logističkog upravljanja. Efikasan sistem planiranja, upravljanja i kontrole logističkog sistema je bitan preduslov, koji opredeljuje ne samo racionalnost već i konkurentnost i profitabilnost preduzeća u savremenim uslovima. Držanje logističkih troškova pod kontrolom pruža velike mogućnosti za uštede u poslovanju preduzeća, tj. u ukupnim troškovima. Sniženjem logističkih troškova osvaja se konkurentska prednost na tržištu – logističke uštede omogućavaju davanje nižih cena, dužeg roka plaćanja – višeg nivoa servisa kupaca.